گسترش مدل اجرائی جهت شناسائی و کاهش احتمال بروز گلوگاه های سیستم های تولیدی با استفاده از رویکرد تئوری محدودیت ها

تئوری محدودیتها یکی از روشهای نسبتاً جدید با هدف شناسایی و حذف گلوگاه های سیستم های تولیدی می باشد، که در میان روش ها و فلسفه های مختلف حوزه تولید مطرح گردیده است.کمتر در کشور ما به صورت کاربردی مورد استفاده واقع شده است .در این تحقیق ، با مطالعه منابع مختلف تئوری محدودیتها و بررسی نقاط ضعف و قدرت آن و در کنار آنها بررسی وضعیت کارخانه ای در داخل کشور سعی شده است تا آن تئوری به صورتی بومی در داخل کارخانه های کشور پیاده سازی شود و نتیجه مورد نظر در این تئوری دریافت شود. یکی از اشکالات این تئوری این است که فکری به حال عدم پیدایش محدودیتهای جدید یا مشابه قبلی ویا کاهش احتمال بروز مجدد آنها نمی کند. لذا با رویکرد حل این مشکل، یک مدل جدید با استفاده از ابزار تجزیه و تحلیل عوامل شکست و آثار آن2 (تلفیق مدل ارائه شده در این دو روش با هم) طراحی گردید. این مدل در یک کارخانه با جامعه آماری 43 نفر مورد آزمون واقع شد و با استفاده از آزمونهای آماری و بکارگیری نرم افزار اس پی اس اس3 نتیجه استفاده این مدل در نمونه انتخابی (کارخانه انتخابی) مورد بررسی قرار گرفت. نتایج بدست آمده نشان می دهد که شرکت در تمامی عوامل مورد بررسی دارای وضعیت متوسطی می باشد که با به کارگیری این تئوری در کارخانه موجب رفع محدودیتها در کارخانه شده و وضعیت کارخانه و سوددهی آنرا بهبود می بخشد . فرضیات مورد استفاده دراین مدل عبارتند از: شناسایی و حذف گلوگاههای یک سیستم تولیدی با روش تئوری محدودیتها که منجر به : 1)افزایش میزان تولید ، 2) افزایش میزان سود ، 3) کاهش موجودی ، می گردد و همچنین استفاده از مدل جدید ارائه شده منجر به 4) افزایش رضایت مندی کارکنان ، 5) کاهش احتمال بروز محدودیت های مشابه می گردد ، که در نهایت هر 5 فرضیه با استفاده از آزمون t با نمونه های مستقل مورد آزمون قرار گرفته و همگی اثبات شدند.